اخبار هنرمندان

تاریخچه فعالیت هنری

از سال 1382 کار تئاتر را در سطح آماتور در همدان آغاز نمود و به گفته خود بازیگری در تئاتر را بخاطر دور شدن از روزمرگی انتخاب کرد.

اما کم کم به این حرفه علاقه مند شد و در سال 1388 بزرگترین تصمیم زندگی خود یعنی هجرت از همدان به پایتخت - تهران و شرکت در کلاسهای بازیگری حمید سمندریان را گرفت.

با این مهاجرت و تغییر رویه خود را توانست خود را به سطح حرفه ای بازیگری نزدیک کرده و فعالیت خود را در زمینه تئاتر بیشتر کند.

قسمت اعظم فعالیت هنری او در تئاتر میباشد ؛ بطوریکه در طی چند سال اخیر اکثرا در جشنواره تئاتر فجر حضور پر رنگی داشته است.

حضور بهرام افشاری در سینما و تلویزیون

سال ۱۳۹۲ با فیلم عصبانی نیستم به کارگردانی رضا درمیشیان به دنیای سینما وارد شد و پس از ین فیلم در ایران برگر ساخته مسعود جعفری حوزانی حضور پیدا کرد. کارهای سینمایی بعدی بهرام افشاری به ترتیب کارگر ساده نیازمندیم ، لانتوری ، آقای سانسور بوده است. جدیدترین فعالیت او در سال ۹۸ حضور در فیلم رحمان ۱۴۰۰ بود.

شروعش در تلویزیون یک نقش کوتاه در سریال پایتخت ۲ بود اما اوج شهرت برای بهرام افشاری نقشِ بهتاش فریبا در سری پنجم سریال پایتخت رقم خورد. آسمان من ساخته محمدرضا اهنج و علی البدل به کارگردانی سیروس مقدم کارهای تلویزیونی بعدی بهرام افشاری بودند.

آخرین سریال تلویزیونی بهرام افشاری بازی در سریال شرایط خاص به کارگردانی وحید رحیم خانی است که از شبکه سه در حال پخش است.

تم شخصیتی در بازیگری

بهرام افشاری توانمندی خود را در ایفای شخصیت های مختلف را در کارنامه هنری خود ثبت کرده است . اگر آثار سینمایی و تلویزیونی او را بررسی کنیم متوجه این خواهیم شد که تنها نقاط مشترک کاراکتر های ایفا شده توسط او فقط فیزیک اوست و توانسته تم های مختلف را به خوبی و تفکیک شده از تمهای قبلی خود ایفا کند.

علایق شخصی افشاری

او طرفدار تیم فوتبال استقلال تهران است.

آثار

تلویزیون

سینما

نمایش خانگی

تئاتر و نمایش‌خوانی

• مرد بالشی ۱۳۹۸
• می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد ۱۳۹۷
• ماکوندو (آزاده انصاری، ۱۳۹۶)
• دیابولیک: رومئو و ژولیت (آتیلا پسیانی، ۱۳۹۵)
• روی خوش مهتاب (بهداد زندیه وکیلی، ۱۳۹۴)
• تهران زیر بال فرشتگان (نادر برهانی مرند، ۱۳۹۴)
• کامنت (یوسف باپیری، ۱۳۹۴)
• جوجه تیغی (بهرام افشاری، ۱۳۹۴)
• هاروی (ملودی آرام‌نیا، ۱۳۹۳)
• دن کامیلو (کوروش نریمانی، ۱۳۹۳)
• مرگ فروشنده (نادر برهانی مرند، ۱۳۹۳)
• پاییز (نادر برهانی مرند، ۱۳۹۲)
• هیپوفیز (کوروش نریمانی، ۱۳۹۲)
• شایعات (رحمان سیفی آزاد، ۱۳۹۲)
• ترنج (تینو صالحی، ۱۳۹۲)
• رابینسون کروزوئه (میلاد نیک‌آبادی، ۱۳۹۱)
• ویران (یوسف باپیری، ۱۳۹۱)
• پیرمردی با بال‌های بزرگ (پرستو گلستانی، ۱۳۹۱)
• آدمکش (محمد زوار بی‌ریا، ۱۳۹۰)
• جن‌گیر (کوروش نریمانی، ۱۳۸۸)
• رمولوس کبیر (نادر برهانی مرند، ۱۳۸۸)

گفتگو با بهرام افشاری قدبلندترین بازیگر ایران در سال 1395

جشنواره فجر زمستان 1394 محل خودنمایی برخی بازیگران تئاتر بود که با درخشش خود در فیلم های مختلف نشان دادند در مدیوم پرحاشیه تر و البته شاید جذاب تر سینما هم حرف های زیادی برای گفتن دارند.یکی از این چهره ها بهرام افشاری بازیگر بلندقامتی است که جدا از فیزیک متفاوتش قدرت بیان و اکت مناسبی در بازیگری دارد و کم کم دیده می شود. حالا می شود نقش آفرینی او را در «لانتوری» زیر نظر گرفت و به کارهای بعدی اش با وسواس بیشتری دقیق شد. بهرام افشاری از آن دست بازیگرانی است که هم خوب حرف می زند هم برای صحبت کردن درباره خودش حوصله دارد، حتی اگر بعد از یک روز طولانی فیلمبرداری در کوه های الوند جلوی دوربین سیروس مقدم خسته شده باشد.

گفتید سر فیلمبرداری بودید.

الآن در دامنه دو هزارمتری کوه های الوند در جاده اشتران هستیم و اگر کیفیت صدا خوب نیست به خاطر همین موقعیت ماست. ما داریم سریال علی البدل را کار می کنیم.حتماً درباره اش شنیده اید.

بله می دانم کار سیروس مقدم و بسیار پر بازیگر است.

بله ما دو ماه و نیم است در این سریال مشغولیم. الآن هم آقای هومن حاجی عبداللهی کنار من نشسته و مدام شوخی می کند. قبل از این ایشان داشتند با تلفن حرف می زدند که من اذیتشان کردم و حالا ایشان می خواهد انتقام بگیرد.

کار سینمایی چطور. «لانتوری» اکران شده است اما در پروژه دیگری هم حضورداشته اید؟

در سینما «کارگر ساده» را به کارگردانی منوچهر هادی کارکردم که تجربه خیلی خوبی بود. نمی خواهم از عبارت نقش اصلی یا نقش مکمل استفاده کنم چون هر نقشی قابلیت های خودش را دارد و به اندازه خودش مهم است اما در آن کار 40 روز فیلمبرداری داشتم. این کار برای فجر امسال آماده می شود. جدا از این یکسری فیلمنامه به دستم رسیده که در اسرع وقت درباره حضور در کار بعدی ام تصمیم گیری می کنم.

چه اتفاقی افتاد که به پروژه «لانتوری» پیوستید و کار با رضا درمیشیان چطور بود؟

قبلاً من در اولین کار سینمایی ام با رضا درمیشیان در «عصبانی نیستم» کارکرده بودم. آنجا اتفاقاتی افتاد که در حق کارگردان و فیلمش ظلم شد که دیگر نمی خواهم به آن بپردازم اما در آن فیلم ما باهم همکاری خیلی مناسبی داشتیم. وقتی ایشان فیلمنامه «لانتوری» را در دست داشتند درباره نقش و خواسته کارگردان از من باهم صحبت کردیم و گپ زدیم و اوایل سال گذشته بود که این کار را شروع کردیم. «لانتوری» برای من تجربه خوبی بود چون هم در تئاتر هم در سریال «پایتخت» که چاشنی کمدی داشت کارکرده بودم و احساس می کردم در کار جدی پتانسیل های بیشتری داشته باشم. «لانتوری» محصول و مصداق حرف و هدفی است که داشتم و هر کس برود ببیند به این فضای کاری متمایز پی می برد.خودم می خواستم این فضای متفاوت را ایجاد کنم و بیشتر با کاراکترهایی که قبلاً در فضای طنز تلویزیون یا تئاتر داشتم فاصله بگیرم.

در «لانتوری» نقش کوتاهی دارید اما آن هایی که فیلم را دیده اند از بازی شما تعریف می کنند.

نقش من کوتاه نیست و من جزو اعضای اصلی «لانتوری» هستم اما چون کار پر بازیگر است و به گروه های دیگری که در فیلم سهم دارند اشاره می شود، احساس می کنید که نقش کوتاه است. خدا را شاکرم که می گویید در جشنواره کارم را پسندیدند چون مخاطب است که نظر می دهد . خدا را شکر اتمسفری که دور و بر این فیلم وجود داشت خیلی خوب بود و امیدوارم دیده شود.

در جشنواره فجر سال گذشته بازیگران تئاتری در برخی فیلم ها حضور داشتند و درخشیدند و نقدهای مثبتی هم در این زمینه دیده شد.

به خاطر این است که اول ازهمه اعتماد باید وجود داشته باشد. اعتماد به بازیگران تئاتر. همه جا خوب و بد هست، بی تجربه و باتجربه هست ، باسواد و بی سواد هست اما باید اعتماد شود. در چند سال گذشته مدام به ما می گفتند بازیگران تئاتری در بازی هایشان اغراق بیش ازاندازه دارند یا کارهایشان مینی مالیستی نیست اما این حرف درستی نبود .بازیگری الآن مثل علم پیشرفت کرده و همه اعضایی که در مدیوم های مختلف کار می کنند سعی دارند خودشان را آداپته کنند. مخصوصاً نسل جوان هایی مثل نوید محمد زاده عزیز یا خیلی های دیگران که در روزهای آینده گذر زمان خودشان را نشان خواهند داد. این ماحصل اعتماد کارگردان ها و البته مخاطبان است چون سلیقه ها هم دیگر فرق کرده و مردم به همان میزان که بازیگر چشم قشنگ و خوشگل و زیبا را می پسندند، دنبال آرتیست حرفه ای هم هستند. آن ها هزینه می کنند که بازی ببینند، آرتیست و کاراکتر ببینند و فیلم تماشا کنند. خدا را شکر که به این فضا بها داده شده و همین باعث شکل گرفتن بازی های متفاوت و شخصیت های متفاوت شده است . ما هم این فضا را احساس کرده ایم و حالا رابطه خوبی بین بازیگران و مخاطبانشان ایجادشده است.

باوجود درخشش بازیگران تئاتر در سینما مثل حمیدرضا آذرنگ، سیامک صفری یا علی سرابی اما بیشتر این بازیگران نقش های فرعی فیلم ها را ایفا می کنند و علی رغم درخشش در این نقش ها هیچ وقت نقش اصلی به آن ها داده نمی شود.دلیلش را چه می دانید؟

این را باید از خود چهره هایی که نام بردید بپرسید. من می توانم درباره خودم صحبت کنم .اگر بخواهم درباره خودم بگویم نقش اصلی آن چنان برای من جذاب و هیجان انگیز نیست و در عوض به نظرم نقش مکمل خیلی ماندگارتر و هیجان انگیزتر است چون هر چه محدودتر شوی مثل یک فنر پتانسیل بیشتری پیدا می کنی و انرژی بیشتری در کار می گذاری.

شما با قدبلندی که دارید صاحب فیزیک متفاوتی هستید که حضورتان در فیلم های سینمایی و پذیرفتن نقش ها را با چالش هایی مواجه کرده.خودتان جایی گفته بودید الآن به بازیگر خوب متمایز نیاز داریم.آیا این متمایز بودن به شما کمک کرده؟

اگر بخواهم از دیدگاه خودم بگویم من این فیزیک را یک امتیاز می دانم. شاید این قدبلند برای هر نقشی خوب نباشد اما سلیقه خودم هم نیست که در همه کانال ها و در لحظه به لحظه سریال ها باشم . این ویژگی از این نظر برای من خوب است چون به درد نقش های خاص و تجربه های خاص می خورم که متفاوت تر از کارهای عامیانه است. البته من کارهای عامیانه را هم دوست دارم اما حضور در نقش های متفاوت را بیشتر می پسندم . نمونه اش شیرافکن در سریال «پایتخت» . حالا بهتر است این نقش را با نقشم در «لانتوری» مقایسه کنید.بعد «لانتوری» را با «کارگر ساده» و «کارگر ساده» را با «علی البدل» مقایسه کنید تا به این موضوع پی ببرید. اگر این نقش ها را راحت نگاه کنید فاصله ها را می بینید و من هم خوشحالم که در این سن چهار یا پنج نقش متفاوت اجرا کرده ام . البته این حرف ها بر اساس غرور و منیت نیست. اوایل ناراحت بودم که به خاطر فیزیکم برخی نقش ها از من گرفته می شد چراکه کارگردان احساس می کرد در ترکیب بندی با پارتنرم من به درد آن نقش نمی خورم و آن ترکیبی که در ذهنش بوده شکل نمی گرفت .الآن من به سلیقه کارگردان ها احترام می گذارم و برای من قابل احترام هستند اما من خودم شخصاً این فیزیک را یک پوینت می دانم. البته این مسئله را خیلی بزرگ نمی کنم اما شاید در بازیگری راه نسل آدم های دو متری را بازکنم.